';
Ben insanlara güvenmeyi çoktan bıraktım
Denize düşen yılan misali sarılıyorum bazen
Sevmeyi sevilmeyi başka bahara bıraktım
Gecenin karanlığında ay güneşim oluyor bazen
Geceler benim günleri saymıyorum günden
Yarınlardan umudum yok ki nasıl hesap sorayım dünden
Ateşimden yanmayan umut beklemesin külümden
Küllerimden doğacağım diye umuda kapılıyorum bazen
Ne bu hayat bana göre nede bu dünya
Bunca ömrüm boşa geçti sanki bir rüya
Kalbimdekileri bırakıversem şu akan suya
Sellere kapılıp gideceğim diye korkuyorum bazen
Kalbim kaldırmıyor artık gördüklerimi
Mapuslara kilitleyesim var övdüklerimi
Hep kendime söyledim kötü sözcüklerimi
Ben yaşarken ölümüyüm diyorum bazen
Kara benim gri benim olmadı beyazım
Sessiz çığlıklarımdan yırtıldı boğazım
Ben ne Köroğluyum nede Ayvaz'ım
Aynada kendime bakıp kızıyorum bazen
Övgü ile yüzüme gülenler kuyumu kazdı
Ben bir kelime etmedikçe azdıkça azdı
Şen şakrak oyun havası çalan kırık bir sazdı
İçim kan ağlarken kahkahalar atarım bazen
Ben şairim ben dertliyim bende insanım
Bin düşünür bir söylerim dert kusarım
Rabbim sus derse elbette söylemez susarım
Boynumu büküpte boşa söylenirim bazen
Söz kılıçtan keskin girermi kılıç kınına
Benim sözlerim ağırdır kimse almasın yanına
Beddualarımı duaya çevir diye yalvarırım yaradanıma
Ağız dolusu küfürler edip kendimi bozasım var bazen
Kırdım kalemimi kendim yazdım fermanımı
Dağlara taşlara haykıracağım bütün isyanımı
Yüreğimi sökeceğim atacağım tüm duygularımı
Benim bu kara topraklara giresim var bazen
Sığamadım kabuğuma sığamadım bu dünyaya
Gündüz yaşadıklarım geceleri geldi rüyaya
Uykular haram oldu doyamadım bir uykuya
Gözlerime mil çekip uyuyasım var bazen.
1498 kez okundu.
