Değerli Okuyucularım ve Dostlarım, geçen hafta başladığım sevgi konusuna bu hafta kardeş sevgisi ile devam etmek istedim. Nedeni de günümüzde kardeş sevgisi gittikçe yozlaşmaya başladı. Bu dünyada bizim için gerçekten üzülecek, mutluluğumuzla neşelenecek ilk insan annemizdir. Sonra babamız bunlardan sonra ise kardeşlerimiz gelir. Bunu kardeşleri yaşayıp farkına varanlar veya onların bazıların kaybedenler daha iyi anlıyor. Yaşamımız boyunca daima yanımızda olacak, bizi destekleyecek, gerek üzüntülerini gerekse de sevinçlerini bizimle paylaşacak olanlar kardeşlerimizdir. Kardeşler tıpkı et ile tırnak gibidir. Et, tırnaktan nasıl ayrılmazsa kardeş de kardeşten ayrılamaz, kopamaz. Kardeşler arasında doğuştan gelen kuvvetli bir bağ vardır. Kardeşlerin birbirine karşı besledikleri sevgi ve gösterdikleri saygı bu bağı daha kuvvetli hale getirmektedir. Hayatımız boyunca birçok insanla tanışır, yine birçoğu ile arkadaş veya dost oluruz. Ancak günü gelip de yollarımız ayrıldığında birbirimizi unutur ve belki de bir daha asla görüşmeyiz. Oysa kardeşler daima birbirine bağlıdır. Nereye gidilirse gidilsin ne kadar uzaklaşılırsa uzaklaşılsın kopma olmaz, iletişim devam eder. Cenazemizi bile mezara o yerleştirir Acılarımızı, mutluluklarımızı paylaştığımız, hayatın her anında birbirimizin yanında olduğumuz kardeşlerimizin kıymetini bilmeli, onları daima sevip saymalı ve onlara her zaman destek olmalıyız.
İki erkek kardeşin hikâyesi, birlikte çalıştıkları babalarından kalma çiftlikte başlıyor. Kardeşlerden biri evliydi ve beş çocuğu vardı. Diğer kardeş ise bekârdı. Her günün sonunda iki kardeş ürünlerini ve kârlarını eşit olarak bölüşürlerdi. Günün birinde bekâr kardeş şöyle düşündü: Ürünümüzü ve kârımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç de adaletli değil. Ben bekârım ve pek fazla ihtiyacım yok. Kardeşimin geniş bir ailesi var. Onun daha fazla ihtiyacı olur. O günden sonra bekâr olan kardeş her gece evinden çıkıp, bir çuval tahılı gizlice erkek kardeşinin evindeki tahıl deposuna götürmeye gitti. Bu arada evli olan kardeş de kendi kendine: Ürünümüzü ve kârımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç de doğru değil. Ben evliyim, eşim ve çocuklarım var ve yaşlandığım zaman onlar bana bakabilirler. Fakat kardeşim yaşlandığı zaman ona bakacak hiç kimsesi yok. İlerde onun daha fazla ihtiyacı olacak. Böylece evli olan kardeş de her gece evinden çıkıp, bir çuval tahılı gizlice erkek kardeşinin tahıl deposuna götürmeye başladı. İki kardeş de yıllarca ne olup bittiğini bir türlü anlayamadılar. Çünkü her ikisinin de deposundaki tahılın miktarı değişmiyordu. Sonra, bir gece iki kardeş gizlice birbirlerinin deposuna tahıl taşırken karşılaştılar. O anda olan biteni anladılar. Çuvallarını yere bırakıp birbirlerini sevgiyle kucakladılar.
İşte, kardeşlik böyle bir şeydir. Ne zaman ki kardeşe ihtiyaç duyuldu işte o zaman gerçek kardeşlik duygusu ortaya çıkar. Kardeşi için her şeyi göze alır ve her fedakârlıkta bulunur. Atalarımız: ”Kardeş kardeşi bıçaklamış, dönmüş yine kucaklamış. ” demiştir. İnsanlık halidir, bazen kendi aramızda anlaşmazlıklar, sürtüşmeler yaşanır ancak dışarıda olduğumuzda kardeşlik her durumda devam eder. Yani sizi sevmediğini düşündüğünüz kardeşiniz bile, biri size karşı tehdit oluşturduğunu bir aslan kesilir ve sizi korumak için o kişinin karşısına dikilir. Bazen kardeş eşleri dünya malı ve günlük hayattaki ihtirasları yüzünden kardeşler arasında nifak yaratabilir. Anlayıp dinlemeden buna fırsat vermemek gerekir. Kardeşin kardeş üstünde hakları vardır. Hele de abi veya ablalarımızın bizim üzerimizde hakları daha çoktur. Kardeşin büyüğü baba, küçüğü evlat yerine geçer. Bunun farkında olmalı ve içimizdeki kardeşlik duygusunu sonsuza dek yaşatmalıyız. Şimdilik: kardeşçe, dostça, sağlıkla kalın; hoşça kalın.
1597 kez okundu.
